Spaans lessen en naar Valle Sagrado

Nog meer dan mijn eerste dagen wordt er aan al m'n verwachtingen voldaan. De afgelopen week was hartstikke leuk, ik ben begonnen met mijn lessen Spaans (4 uur per dag, 3 klasgenoten, 2 docenten) en ben me behoorlijk thuis gaan voelen op Amauta. Ook heb ik gelijk veel van Cusco gezien, wat mijn lichaam me uiteindelijk niet in dank afnam, donderdag behoorlijk ziek geweest. Zoals iedereen je van tevoren wel probeert wijs te maken, heb je meteen een hoop leuke contacten als je alleen reist. Op mijn school zitten voornamelijk Duitsers, Zwitsers en Nederlanders, waardoor niet alleen mijn kennis van de Spaanse, maar ook de Engelse, Duitse, Franse (en Limburgse!) taal op de proef wordt gesteld. Ondanks de goede sfeer, het lekkere eten en het prachtige centrum viel Cusco me toch een beetje tegen. Ik kon er niet precies mijn vinger op leggen, maar ik miste dat overheersende gevoel van euforie waar ik zo naar uit had gekeken. Gisteren, in de bus naar Valle Sagrado viel ineens het kwartje. Peru heeft een schitterende natuur en in de stad krijg je daar uiteraard niet zoveel van mee. In de bus was dat wel het geval en het gelukzalige gevoel waar ik me zo op had verheugd, overheerste me. Ook ons verblijf was -op z'n zachtst gezegd- niet verkeerd. Volgens de beschrijving zou het ook een vrijwilligershuis zijn, gezellig maar niet zo luxe, maar het is gewoon een villa! Door het uitzicht had ik al genoegen genomen met een kartonnen doos, maar hier kan ik opzich ook wel vertoeven. Na aankomst nam Raúl, een soort opzichter op de school in Cusco en een local hier in de Sacred Valley, ons mee op een wandeling 'van een uur' naar een bierbrouwerij. Als je ziet hoe afgelegen de weg ernaartoe was, zou je niet zeggen dat deze plek alleen maar vol zat met toeristen en Amerikaanse hipsters als personeel. Daarna zijn we uit eten geweest in een pizzeria in Urubamba waar ik m'n lekkerste pizza tot nu toe (tevens pas m'n 3e!) heb gegeten. Vandaag heeft leraar Ricardo zich bij ons gezelschap gevoegd en heeft Raúl ons meegenomen de bergen in. Het uitzicht was prachtig, maar de wandeling zwaarder dan verwacht. Het hielp dan ook niet dat Raúls 6-jarige dochter ons zonder enige moeite voorbij huppelde naar de top. Hierna hebben we in de straat nog een maisbiertje gedronken, niet echt mijn ding. Voor de rest van de week staan er zat leuke activiteiten met onze gezellige groep op de planning, dus ik denk niet dat ik me ga vervelen. Bij terugkomst in Cusco vertrek ik alweer heel snel naar Machu Picchu, heel erg vervelend. Hopelijk overleef ik al deze ellende en zijn deze 4 maanden snel voorbij.