Mijn eerste dagen in Peru!
Blijf op de hoogte en volg Karen
22 Februari 2016 | Peru, Cusco
Na 5 dagen ben ik eindelijk aan het schrijven. De kans dat ik dit vol ga houden is erg klein, maar niet geschoten is altijd mis. De vlucht naar Lima vond ik -zoals verwacht- het engst, vooral het afscheid nemen viel me heel erg zwaar. Toen ik er eenmaal vrede mee had dat ik niet meer terug kon, ging het eigenlijk gelijk al goed. Bij aankomst in Lima voelde ik me zó stoer en blij. Ik werd met een taxi naar mijn superchille hostel gebracht en viel daar gelijk in slaap. Tot mijn grote teleurstelling toch wel een jetlag, dus was ik om half 5 al wakker. Pas om een uur of 3 's middags had ik de moed verzameld om Lima in te gaan en dat vond ik gelijk heerlijk. Miraflores is een super westerse en veilige wijk en het liefst lag ik in Parque Kennedy te zonnen.
Vrijdagmiddag stapte ik op de bus van Lima naar Cusco, een rit van zo'n 21,5 uur. Uiteindelijk was het 23 uur en was het zowel de beste als de verschrikkelijkste ervaring van mijn leven tot nu toe. De hoogte maakte me heel erg ziek (misselijk en het voelde of mijn hoofd uit elkaar spatte), maar dit was het allemaal waard voor het uitzicht dat ik had. Kronkelende bergwegen langs kolkende rivieren en diepe ravijnen, af een toe een koe op de weg en op het einde het mooiste uitzicht over de Heilige Vallei. Toen ik eindelijk in Cusco aankwam, nam ik een taxi naar mijn school. Hij kon me niet in de straat zelf afzetten, maar wees me wel de weg. In mijn beste Spaans vroeg ik het nog een paar keer na, maar zonder succes (ondertussen heb ik ongeveer 3 keer die supersteile straat op en neer gelopen, waarbij ik ongeveer elke 50 meter op adem moest komen vanwege de hoogte). Na een tijdje zoeken wist een oude Peruaanse man me te vertellen dat de school verhuisd was en hij nam me mee naar de goede straat. Eenmaal daar wist nog niemand van de locals waar de school was. Ik heb de man bedankt en heb in een internercafé het adres opgezocht: bleek dat we wel de hele tijd in de goede straat hadden gezocht, maar nog steeds was hij niet te bekennen (de huisnummers hebben hier niet zo'n logische volgorde). Een verkoopster zag me zoeken en heeft voor me het telefoonnummer opgezocht en gebeld, en ja hoor: de school zat slechts 2 deuren verder, alleen verscholen achter een klein winkeltje. Na 2 uur zoeken kwam ik aan in de school, waar ik gelijk aan m'n lot werd overgelaten. Ik werd nog net in mijn kamer afgezet, maar kreeg geen rondleiding of iets. Dit in combinatie met het feit dat iedereen hier al langer zit en elkaar goed kent, zorgde voor m'n eerste grote baalmoment van de reis. Toen er eindelijk nieuwe mensen bij kwamen en we rondleidingen door de school en de stad kregen, had ik er gelukkig weer heel veel zin in. Daarnaast hadden we zondagavond 'girlsnight' met pizza en films, waardoor ik me wat meer bij de groep voelde horen. Het voelt hier heel erg als een kamp, alleen dan met goede bedden en sanitaire voorzieningen. Daarnaast begin ik vanmiddag met m'n Spaanse lessen, wat het ook weer een andere sfeer gaat geven. Ik heb er zin in!
Vrijdagmiddag stapte ik op de bus van Lima naar Cusco, een rit van zo'n 21,5 uur. Uiteindelijk was het 23 uur en was het zowel de beste als de verschrikkelijkste ervaring van mijn leven tot nu toe. De hoogte maakte me heel erg ziek (misselijk en het voelde of mijn hoofd uit elkaar spatte), maar dit was het allemaal waard voor het uitzicht dat ik had. Kronkelende bergwegen langs kolkende rivieren en diepe ravijnen, af een toe een koe op de weg en op het einde het mooiste uitzicht over de Heilige Vallei. Toen ik eindelijk in Cusco aankwam, nam ik een taxi naar mijn school. Hij kon me niet in de straat zelf afzetten, maar wees me wel de weg. In mijn beste Spaans vroeg ik het nog een paar keer na, maar zonder succes (ondertussen heb ik ongeveer 3 keer die supersteile straat op en neer gelopen, waarbij ik ongeveer elke 50 meter op adem moest komen vanwege de hoogte). Na een tijdje zoeken wist een oude Peruaanse man me te vertellen dat de school verhuisd was en hij nam me mee naar de goede straat. Eenmaal daar wist nog niemand van de locals waar de school was. Ik heb de man bedankt en heb in een internercafé het adres opgezocht: bleek dat we wel de hele tijd in de goede straat hadden gezocht, maar nog steeds was hij niet te bekennen (de huisnummers hebben hier niet zo'n logische volgorde). Een verkoopster zag me zoeken en heeft voor me het telefoonnummer opgezocht en gebeld, en ja hoor: de school zat slechts 2 deuren verder, alleen verscholen achter een klein winkeltje. Na 2 uur zoeken kwam ik aan in de school, waar ik gelijk aan m'n lot werd overgelaten. Ik werd nog net in mijn kamer afgezet, maar kreeg geen rondleiding of iets. Dit in combinatie met het feit dat iedereen hier al langer zit en elkaar goed kent, zorgde voor m'n eerste grote baalmoment van de reis. Toen er eindelijk nieuwe mensen bij kwamen en we rondleidingen door de school en de stad kregen, had ik er gelukkig weer heel veel zin in. Daarnaast hadden we zondagavond 'girlsnight' met pizza en films, waardoor ik me wat meer bij de groep voelde horen. Het voelt hier heel erg als een kamp, alleen dan met goede bedden en sanitaire voorzieningen. Daarnaast begin ik vanmiddag met m'n Spaanse lessen, wat het ook weer een andere sfeer gaat geven. Ik heb er zin in!
-
02 Maart 2016 - 16:47
Lotte:
Ah super tof! Ik moet erg lachen om je blog, veel plezier met socializen :)
liefs, je bloembol. -
02 Maart 2016 - 19:47
Smits:
Lieve Karen, bedankt voor je leuke blog, wij zijn super trots op je.
Het een hele reis geweest heb ik gelezen, de foto's gezien en opgeslagen, mooie omgeving!
Succes met je Spaans. Liefs opa en oma -
03 Maart 2016 - 22:39
Corina:
Hoi Karen,
Erg leuk om je verslag te lezen!! Hopelijk lukt het je af en toe om te schrijven. Nog veel plezier en succes met je lessen! Veel liefs, Corina xxx -
05 Maart 2016 - 13:48
Jojanneke:
Wauw wat een afwisselende emoties op een dag :) Leuk om te lezen. Sterkte als je het nodig hebt en geniet volop wanneer het leuk is! Groet Jojanneke -
07 Maart 2016 - 19:44
Stienie.:
Hallo Karen, Diepe bewondering voor je reislust ! Wat geweldig dat je dit avontuur zo goed oppakt.
Ik hoop dat je dit reisverslag met ons kunt blijven delen.
Ik zie er naar uit ! Groetjes ,Stienie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
