Excursies in de Sacred Valley

Wat ik in Nederland als de grootste ellende zou ervaren, is in Peru allemaal makkelijk te verdragen. Al sinds dinsdagavond goed ziek, waarschijnlijk een bacterie in m'n darmen, waar ongeveer elke reiziger mee te maken krijgt. Daarbij vandaag ook al de hele dag geen water, dus we kunnen niet douchen of onze handen wassen en ook amper de wc doortrekken; paradijs natuurlijk als je ziek bent. Anyways, dinsdag zijn we naar de 'salineras' geweest. Een mooie maar wederom vermoeiende wandeling naar de terrassen met zout. Bovenaan kon je gewoon tussen de terrassen doorlopen, wat best gaaf was. Ook wordt er in de zomer haast niet gewerkt, dus we liepen niemand in de weg. Achter de salineras waren nog een paar cliché souvenirwinkeltjes, waar ze gelukkig ook drinken verkochten, wat niet verkeerd was aangezien Raúl me de hele tijd zat aan te sporen om mijn hand in het zoute water te steken, het op te laten drogen en het er vervolgens af te likken. Bij terugkomst dus ineens flink ziek geworden: koorts en een onrustige buik, niet heel chill. Gelukkig kon ik gisteren wel mee naar Moray: experimentele akkers van de Inca's, allemaal op verschillende hoogtes om te zien welke gewassen het beste groeien op welke hoogtes, en dat ook nog in grote cirkels. De busrit ernaartoe zou 30 à 40 minuten zijn, maar helaas was dit niet heel prettig. Met het ontzettende gammele busje kronkelende bergwegen met hier en daar kuilen van een halve meter; opnieuw heel fijn als je buikgriep hebt. Gelukkig was daar Jenny uit Zweden (bijnaam: loca) die de hele rit heeft gezongen. Net als mijn vorige busreizen was het uitzicht het ook meer dan waard. Moray ligt op 3500 meter (100 hoger dan Cusco) en ik kan niet met woorden omschrijven hoe mooi het was. Helaas eiste de ziekte en het weinige eten wel z'n tol. We hebben nog een kampvuur gehad: gezellig maar ik voelde me echt verschrikkelijk. Vandaag dan ook niet mee geweest op de tour. Maar volgens mij knap ik op!